
Ik ben compleet nieuw hier op dit forum, dus vergeef me alsjeblieft als ik een vraag stel die misschien al is gesteld. Eerst even kort hoe en waarom ik begon met veganistisch eten. Ik begon er mee vanwege mijn gezondheid. Na het kijken van een aantal docu’s waaronder ‘What the health’ en ‘Cowspiracy’ kwam hier het klimaat als motiverende factor bij (ik ben me kapot geschrokken). Inmiddels heb ik nog veel meer gelezen en op YouTube rondgestruind en ben ik ook overtuigd van het dierenleed dat gepaard gaat bij het consumeren van dierlijke producten en is dit voor mij nu minstens zo’n belangrijke reden als mijn gezondheid en het klimaat.
Mijn man is een alleseter en ondanks het feit dat ik (nog) helemaal niet op het punt ben dat ik anderen wil gaan overtuigen om ook veganistisch te gaan eten, heb ik wel interessante discussies met hem. Hij vindt dat de mens hoger in de rangorde staat dan de dieren en dat als wij dieren op een zo humaan mogelijke manier doden, wij ze mogen eten. Veganisme is volgens hem te zwart-wit en te extreem. Hij vindt het niet verkeerd om er heel bewust mee om te gaan (hij is flexitariër), maar hij vindt dat ik doorsla. Ik blijf erbij dat er geen humane manier is om een dier te doden en dat zo’n dier altijd stress zal ervaren. Bovendien vind ik het onnodig om een dier te doden, puur omdat wij ze lekker vinden. Wij hebben allang geen dierlijke producten meer nodig om te overleven (ik eet ook zo veel lekkerder sinds ik geen dierlijke producten meer eet). Hij stelt zichzelf dan de vraag hoe erg het is als zo’n beest tien minuten van z’n leven (voor de slacht) stress ervaart. Ik geef dan weer als argument dat ‘dat hele leven’ door onze manier van consumptie slechts een paar maanden duurt en dat de dieren die wij slachten veel meer stress hebben ervaren dan die tien minuten tijd die het slachten misschien zou kosten. Het opgesloten zijn, het gescheiden worden van hun nakomelingen, het transport maar de slacht, het wachten op de slacht, etc.
Uiteindelijk komen we dan weer terug bij dat verhaal over rangorde. We komen er in ieder geval niet uit. Hij hoeft van mij niet te stoppen met vlees eten, maar het voelt steeds lastiger dat onze meningen op dit gebied zo haaks op elkaar staan. Mijn vraag nu aan jullie: hoe zouden jullie ontkrachten dat mensen hoger in de rangorde staan dan de dieren? En dat wij dus eigenlijk ook niet het recht hebben om ze te (laten) slachten?